Od początków swojego istnienia ludzkość starała się wyjaśnić zasady funkcjonowania tej niezwykle skomplikowanej istoty, jaką jest człowiek. Stworzono wiele nauk, z których każda zajmowała się innym aspektem istnienia, m. in. biologię, medycynę, socjologię, filozofię oraz psychologię. Ta ostatnia wyodrębniła się z filozofii na przełomie XIX i XX wieku( za początek psychologii eksperymentalnej uważa się założenie w 1897 roku przez Wilhelma Wundta I Laboratorium Psychologicznego) i skupiła się na badaniu mechanizmów rządzących zachowaniem człowieka oraz na tym jaki wpływ mają zjawiska psychiczne na interakcje międzyludzkie oraz interakcję z otoczeniem.
Istotnym elementem mieszczącym się w zakresie zainteresowań psychologii jako nauki jest osobowość człowieka. Istnieje oczywiście wiele różnych definicji osobowości. Jedną z najbardziej popularnych jest ta mówiąca, że osobowość to zespół mechanizmów takich jak: tożsamość, mentalność, potrzeby, postawy, inteligencja, uznawane wartości itp. , które powodują, że człowiek jest zdolny do kierowania własnym życiem, a jego zachowania są zorganizowane i względnie stałe.
Już w starożytności Hipokrates dokonał pierwszego podziału osobowości. W swojej typologii wyróżnił on: sangwinika, czyli osobę towarzyską i otwartą, melancholika, który jest emocjonalny i depresyjny, wyciszonego i spokojnego flegmatyka oraz pobudliwego choleryka. W czasach nowożytnych zagadnieniami osobowości zajmowali się między innymi: Z. Freud , C. Jung, A. Adler, H.Eysenck. Ten ostatni bardzo wyraźnie nawiązywał do swojego antycznego poprzednika, co zostało dość trafnie zilustrowane na poniższym rysunku.
I to by było na tyle, jeśli chodzi o streszczenie (chyba jednak nie takie krótkie ;) mojej prezentacji. Zachęcam do przeanalizowania jej w całości. PREZENTACJA
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz